Το Neanderthal Parallax (Η παραλλαγή των Νεάντερταλ;) είναι μια τριλογία του Robert Sawyer, αποτελούμενη από τα βιβλία Hominids (2002), Humans (2003) και Hybrids (2003), και μάλιστα το πρώτο βιβλίο της σειράς κέρδισε το βραβείο Hugo το 2003.
Κεντρική ιδέα στα βιβλία είναι το τι θα γινόταν αν αντί για τον homo sapiens είχε επικρατήσει και αναπτύξει τεχνολογικό πολιτισμό ο homo neanderthalensis. Ο συγγραφέας προτείνει ότι ο άνθρωπος του Νεάντερταλ, με τον μεγαλύτερο εγκέφαλο, την ανώτερη σωματοδομή και την πιο ευαίσθητη όσφρηση, θα είχε αναπτύξει έναν πολύ διαφορετικό πολιτισμό. Για να υποστηρίξει μάλιστα τις εικασίες του, στο τέλος του πρώτου βιβλίου (στην έκδοση που έχω εγώ τουλάχιστον) έχει πλήρη βιβλιογραφία με τις πηγές του!
Πρωταγωνιστές στην ιστορία είναι η Mary Vaughan, μια sapiens γενετίστρια, και ο Ponter Boddir, ένας neanderthalensis φυσικός. Η αρχή στην ιστορία δίνεται όταν κατά λάθος ανοίγει στιγμιαία ένα παράθυρο ανάμεσα σε δύο εναλλακτικές πραγματικότητες, μια από τις οποίες είναι αυτή που γνωρίζουμε, και η άλλη μια διαφορετική, στην οποία επιβίωσε και ανέπτυξε πολιτισμό ο εδώ εξαφανισμένος συγγενής μας.
Hominids
O Ponter Boddit., μαζί με το σύντροφό του Adikor Huld εκτελούν πειράματα με ένα κβαντικό υπολογιστή στον οποίο δουλεύουν, όταν εξαιτίας ενός ατυχήματος ο Ponter εξαφανίζεται, και εμφανίζεται στον δικό μας κόσμο. Η πλοκή εξελίσσεται παράλληλα και στις δύο πραγματικότητες, με τη μια να προσπαθεί να συνειδητοποιήσει την επίσκεψη ενός Νεάντερταλ, και την άλλη να προσπαθεί να εξηγήσει την εξαφάνιση του ήρωα.
Μέσα από την αφήγησή του ο Sawyer θέτει έξυπνα ερωτήματα, όπως το τι θα γινόταν αν είχαμε αρκετά ευαίσθητη όσφρηση ώστε να μην μπορούμε να αντέξουμε τη μυρωδιά των μηχανών εσωτερικής καύσης, αν μπορούσαμε να καταλάβουμε ότι δεν πρέπει να εξαντλούμε τους φυσικούς πόρους, ή τι θα γινόταν αν δεν είχαμε την ανάγκη να επινοήσουμε/πιστέψουμε σε ένα θεό. Από την άλλη πλευρά βέβαια, νομίζω πως ξεφεύγει λίγο από τα όρια με τις προτάσεις του περί ιδιωτικής ζωής, και οι αναφορές του στο κοινωνικό σύστημα που έχει επινοήσει για τους Νεάντερταλ γίνονται (σε σημεία) κουραστικές.
Humans
Το παράθυρο ανάμεσα στους δύο κόσμους ανοίγει μόνιμα, και αρχίζει η αλληλεπίδραση ανάμεσα στους δύο “συγγενείς”. Ο συγγραφέας αρχικά προσπαθεί να εμβαθύνει πάνω σε αυτή την πολλά υποσχόμενη αλληλεπίδραση και τις επιπτώσεις που θα είχε στις δύο κοινωνίες, αλλά δυστυχώς δεν είναι συνεπής σε αυτή την προσπάθεια. Κύριο θέμα του βιβλίου γίνεται σύντομα το ειδύλλιο του Ponter και της Mary, αλλά και το τραύμα που κουβαλά η Mary από το πρώτο βιβλίο.
Hybrids
Το χειρότερο πιστεύω βιβλίο της σειράς. Ενώ ο συγγραφέας έχει αναλάβει να μας περιγράψει το σημαντικότερο γεγονός στην ιστορία δύο κόσμων, το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου είναι αφιερωμένο στη σχέση του Ponter και της Mary, την προσπάθεια της τελευταίας να ταιριάξει στην κοινωνία του αγαπημένου της, και το όνειρό τους να κάνουν ένα παιδί... Λίγο μετά τη μέση του, το βιβλίο μετατρέπεται για μερικά κεφάλαια σε ταινία δράσης, για να κλείσει στο τέλος με τον πιο αναπάντεχο τρόπο.
Δεν το έχω ψάξει, αλλά φαντάζομαι ότι ο Sawyer έγραψε βιαστικά τα τελευταία δύο βιβλία, μέσα στον επόμενο χρόνο από την κυκλοφορία του πρώτου, για να εκμεταλλευτεί την επιτυχία του Hominids. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς τις ακατανόητες αλλαγές στις κατευθύνσεις των βιβλίων ή την εμφάνιση χαρακτήρων που δείχνουν πως θα γίνουν πρωταγωνιστές, για να εξαφανιστούν λίγο αργότερα.
Σε αντίθεση με τα βιβλία που το ακολούθησαν, το πρώτο βιβλίο είναι αρκετά πιο ενδιαφέρον, με πλοκή που κρατάει τον αναγνώστη, και αρκετά έξυπνα ερωτήματα που θα τον βάλουν σε σκέψεις, και προτείνεται για ένα ευχάριστο (και σύντομο) διάβασμα.
Hominids 7/10
Humans 5/10
Hybrids 5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου