Brave New World ή Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος, είναι ένα βιβλίο του Aldous Huxley από το μακρινό 1932. Η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται σε ένα μέλλον, όπου ο συνδυασμός της μαζικής παραγωγής και της ευγονικής έχουν παράγει μια απόλυτα σταθερή κοινωνία, στην οποία είναι όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Οι άνθρωποι θυμίζουν κάπως τους ανέμελους Eloi του Wells, χωρίς όμως τους κακούς Morlocks να τους περιμένουν στην γωνία... Που είναι το κακό λοιπόν; Στον κόσμο του Huxley, στον κόσμο της αφθονίας και της ευτυχίας, έννοιες όπως τέχνη, φιλοσοφία, επιστήμη, ή ακόμα οικογένεια, θρησκεία, αφοσίωση είναι άσχετες. Οι άνθρωποι παράγονται σε εργοστάσια, ανατρέφονται σε ομάδες, και μετά δουλεύουν και διασκεδάζουν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Τρομαχτικό σαν ιδέα, ε;Το Brave New World θεωρείται εφάμιλλο του 1984, σαν μια δυσοίωνη πρόβλεψη για το μέλλον της ανθρωπότητας. Αυτό που αλλάζει είναι η προσέγγιση. Στο 1984 ο Orwell σε καθηλώνει, από την πρώτη, μέχρι την τελευταία σελίδα. Χρησιμοποιεί την υπερβολή, για να δείξει πόσο πολύτιμες είναι οι ατομικές ελευθερίες και πόσο επικίνδυνα τα απολυταρχικά καθεστώτα. Σου αλλάζει τον τρόπο σκέψης μια για πάντα. Ο Huxley στο βιβλίο του χρησιμοποιεί την σάτιρα. Παρουσιάζει έναν κόσμο όπου η καλοπέραση είναι η κυρίαρχη άποψη για τη ζωή, αν όχι η μοναδική, και ο άνθρωπος έχει υποβιβαστεί σε ένα ον που ασχολείται μόνο με την επιδίωξη της ηδονής, και με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να μας προειδοποιήσει για τους κινδύνους που μας περιμένουν.
Το βιβλίο δεν μου άρεσε. Δεν νομίζω ότι επιτυγχάνει το στόχο του, και σίγουρα δεν φτάνει ούτε το μικρό δαχτυλάκι (που λέει ο λόγος) του 1984 με το οποίο αναπόφευκτα το συγκρίνει κανείς. Πάντως αξίζει σαν ανάγνωση μόνο και μόνο επειδή είναι ένα από τα (πολύ) κλασσικά του είδους.
4/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου